Afgelopen week kon ik er even zijn voor een goede vriend die het slachtoffer was geworden van bankpasfraude. Hoewel je denkt dat dit jou nooit zal overkomen, heb ik nu eens van dichtbij meegemaakt hoe ongelooflijk geraffineerd deze lieden te werk gaan. Ineens vind je jezelf terug op een politiebureau om aangifte te doen en erachter te komen dat deze praktijken aan de orde van de dag zijn. Los van het kwijtraken van je geld, wat vervelend genoeg is, is het vooral het feit dat je het jezelf zo ontzettend kwalijk neemt dat je er in bent getrapt, dat deze ervaring zoveel impact heeft op je leven.
Mijn gedachten gaan dan weer met me aan de haal en kunnen mij niet van het idee afbrengen dat er toch eigenlijk helemaal niemand is die in zo’n wereld wil leven. Wat moet er met een mens gebeuren om zo op het slechte pad te geraken. Waarom lees ik constant berichten in de krant over inbraken, overvallen, steekpartijen, schietincidenten. De daders worden ook steeds jonger. Wat is toch zo mis met de wereld?
Gewoon nog even los van oorlogen, onderdrukking en alle misdaden tegen de menselijkheid die ik ook nooit heb kunnen begrijpen, vind ik het ongelooflijk dat we zelfs in onze directe leefomgeving onze veiligheid en onze spullen niet meer zeker zijn. Hoe fijn zou het zijn als je nooit meer je fiets op slot hoeft te zetten, dat mensen het gewoon niet in hun hoofd halen om aan de spullen van een ander te zitten. Hoe normaal zou het moeten zijn dat mensen gewoon eerlijk zijn. Zou het deze lui dan écht geen beter gevoel geven om op te staan voor iemand in tram, in plaats van zijn portemonnee te rollen?
Ooit was ik op IJsland en begreep dat de politie daar onbewapend zijn werk kan doen en er, los van wat openbare dronkenschap – want drinken kunnen ze daar – weinig gebeurt. In 2013 heeft een speciale unit van de politie voor het eerst in de IJslandse geschiedenis een gewapende man moeten neerschieten. Verder houdt de politie zich bezig met vrolijke zaken als het maken van selfies en helpen ze mensen met het plakken van een lekke band. IJsland is het veiligste land ter wereld. Het kan dus wel!
Wat minstens zo erg is, is als je zelf beticht wordt van zaken waar je part nog deel aan hebt gehad, maar waarvan anderen overtuigd zijn dat je iets verkeerd hebt gedaan. Je wordt onmiddellijk in het beschuldigdenbankje geplaatst en de verdediging in gemanoeuvreerd. En hoewel de mensen die jou goed kennen je op je woord zullen geloven, zijn er toch ook altijd mensen die het ‘waar rook is, is vuur denken’ niet kunnen loslaten. Mijn gevoel voor rechtvaardigheid speelt dan direct op, maar steeds beter lukt het mij om dingen van me af te laten glijden.
Gelukkig heb ik mijn laptop en kan ik stukjes schrijven over al die zaken die mij zo verwonderen in de wereld. Ik blijf, noem mij naïef, toch de hoop koesteren dat er een moment komt dat iedereen weer eens gewoon een beetje normaal gaat doen en helder gaat nadenken over waar we met zijn allen in godsnaam mee bezig zijn.
Amen! 🙏