Ik word de laatste tijd heel vroeg wakker. Ergens zit me dat dwars, want ik wil wel weer eens een volle nacht slapen. Anderzijds zijn die vroege ochtenden zo heerlijk rustig, net als de late avonden, waar ik ook zo van houd. Al met al doe ik het met steeds minder slaap, hoewel ik nog wel eens een hazenslaapje doe aan het eind van de middag of zo 's avonds na het eten.
Ik geef er maar gewoon aan toe. Mijn lichaam zal het wel weten. Misschien is het omdat ik steeds meer behoefte heb aan die rustige momenten. Als ik schrijf aan dit stuk is het half acht en ben ik al twee uur wakker. Ik ga er zo maar uit en eens voelen waar ik vandaag zin in heb.
Gisteren was een mooie dag. Ook die dag begon rond 05.30. Ik begin mijn dagen wel rustig. Ik ben al een tijd geleden opgehouden me te haasten. Nadat ik heel rustig was opgestaan en me klaar had gemaakt voor de dag, ben ik naar de Sacre Coeur gelopen, hier een paar honderd meter vandaan. Vanaf de berg heb je toch wel het allermooiste uitzicht over de stad, zonder dat je er tweeënhalf uur voor in de rij hoeft te staan.
Zo in alle vroegte waren waren er ook nog nauwelijks toeristen of Afrikaanse Eiffeltorenverkopers. Los van enkele fanatieke hardlopers kon ik zo even heerlijk rustig nadenken over mijn missie, zittend op de grote trap. Ga ik nu eerst eens een fiets huren om te zien of dat bevalt, of ga ik er nu meteen één aanschaffen? Ik had al wat voorwerk gedaan in Nederland en had een club gevonden in mijn oude buurtje, om de hoek bij Jardin des Plantes. Een fietswinkel, nota bene met een Nederlandse eigenaar, die zowel fietsen verhuurt, als nieuwe en gebruikte fietsen verkoopt.
Ik besloot naar beneden de stad in te wandelen en aldaar een definitieve beslissing te nemen. Onderweg kon ik de verleiding niet weerstaan om voor een allerlaatste keer de elektrische step te nemen. Bij een vorige trip had Laurens me hiertoe verleid en zijn we samen de hele stad rond gecrost. Wat hebben wij een lol gehad én veel van de stad gezien. Dit is uiteindelijk ook de aanleiding geweest om eigen vervoer te regelen voor mijn tripjes naar Parijs. Ik wandel veel en graag, maar dan is de stad toch wel héél groot.
Vroeger was fietsen in de stad geen optie, maar Parijs is echt een fietsstad geworden en het lijkt ook wel of de lucht schoner is...maar misschien verbeeld ik mij dat wel in mijn voortdurende neigingen tot ophemelen van deze stad.
De fiets was gekocht en nadat men hem nog even helemaal had nagekeken, ben ik op pad gegaan. Mijn eerste bezoek aan Parijs was in 1993, zo'n 30 jaar geleden. Een goede vriendin had me uitgenodigd om in vier dagen tijd de stad te leren kennen. Zij woonde met haar partner in een buitenwijk en wilde me de niet-toeristische plekjes van Parijs laten zien: de stad door de ogen van de Parijzenaar. Daarmee is de onvoorwaardelijke liefde voor deze stad eigenlijk begonnen. We hebben vier dagen gelopen en de metro grotendeels vermeden, toentertijd de beste manier om de stad goed te leren kennen.
Met de metro en de bus kom je overal sneller, de elektrische step is een leuk alternatief, hoewel de harde wieltjes niet overal even comfortabel zijn. Wandelen is fijn, maar beperkt je in je bewegingssnelheid. De fiets is perfect! De eigen fiets is voor mij ook een volgende stap in mezelf nog meer (parttime) Parisien te kunnen voelen. Nu die fiets er is, komt die pied-à-terre er ook ooit wel!
