Misschien ben ik de enige die dit de laatste tijd is opgevallen en is er iets serieus mis met mijn algoritmes. Omdat ik niet veel anders op Facebook doe dan mijn eigen stukjes posten en er dagelijks een beetje doorheen scrollen, heb ik toch heel sterk het vermoeden dat het niet aan mij ligt: iedereen is tegenwoordig coach. Life coach, business coach, anti-stress coach, motivatie coach, spiritual coach, relatiecoach, mindfulness coach, marketing coach, stembevrijdingscoach en natuurlijk de coach coacher, al dan niet embodied of holistisch.
Er wordt zóveel gecoacht in Nederland en natuurlijk in resorts op subtropische eilanden, dat ik sterk het vermoeden heb dat daar een aardig verdienmodelletje aan hangt. Omdat ik mijn algoritmes niet teveel in de war wil brengen, heb ik echter geen diepgaand online onderzoek gedaan naar de prijsstellingen van de verschillende aanbieders. Wat me wel opvalt, is dat veel van deze coaches zijn gaan coachen nadat zij zelf helemaal waren vastgelopen in hun eigen leven, in hun werk of relaties. Inmiddels hebben ze het spreekwoordelijke licht gezien en zijn zij vanuit deze ervaring anderen gaan helpen. Hoe nobel!
Wil het internet mij een boodschap brengen en is het van mening dat ik ook een coach nodig heb? U kunt zich wellicht voorstellen dat dit de vraag is die mij nu de hele dag bezighoudt. Ook ik ben maar een mens en ben natuurlijk enorm aan het twijfelen geslagen aan mezelf. Op welk gebied zou ik nu nog eens een coach kunnen gebruiken? Oké, ik ben een paar kilo te zwaar, nog altijd single, heb geen succesvolle onderneming, zou best mijn golfhandicap nog wat kunnen verbeteren, ben niet stressbestendig, maar voor de rest worstel ik mezelf best aardig door het leven heen.
Een ander idee zou kunnen zijn dat het een aansporing is om zélf coach te worden. Ook daar heb ik natuurlijk over nagedacht, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ik de betweter in mezelf liever op een andere manier inzet om de mensheid te redden. Naast het werk dat ik gedaan heb ik in de politiek, hoop ik dat mijn geschreven stukjes een beetje aanzetten tot nadenken. Ik ben natuurlijk nog dat zelfhulpboek aan het schrijven dat alle andere zelfhulpboeken overbodig moet maken en de mensen een beetje uit de war moet halen. Ik heb mezelf nog geen deadline gesteld, dus pin me niet vast op een releasedatum.
Ondertussen blijf ik me wel zorgen maken, want als we uitgaan van de economische principes van Keynes schept elk aanbod zijn eigen vraag en zit straks de hele wereld bij de coach. Gelukkig is er tegenwoordig een coach keurmerk. Het keurmerk geeft aan dat de coach aan vastgestelde eisen voldoet. En daar wordt het zorgelijk. De coach heeft een relevante opleiding gedaan (bij de coach coacher), heeft voldoende ervaringsuren opgedaan én voldoende positieve beoordelingen ontvangen. Het keurmerk geeft, zoals het zelf aangeeft, slechts een indicatie voor de kwaliteit. Daarnaast geeft het keurmerk aan dat een coach zich openstelt voor feedback en dat de coach vertrouwen heeft in zijn/haar eigen kunnen. Dat laatste is natuurlijk de allerbelangrijkste indicatie, want stel je voor dat de coach dat vertrouwen niet zou hebben....
Ik blijf nog maar even een tijdje vertrouwen op mijn eigen gezonde verstand en op de wijze blikken van mijn hond.