Wat de Vrijzinnig Democratische Bond betreft is de grens bereikt. De grens van het almaar over de schutting gooien van landelijke problemen bij de gemeenten van Nederland.
De gemeenten in Nederland hebben voldoende eigen problemen. Ze hebben het moeilijk genoeg financieel gezond te blijven teneinde hulpbehoevenden de zorg te kunnen bieden die ze nodig hebben; mensen in een goede en betaalbare woningen te kunnen huisvesten; onze jeugd te kunnen onderwijzen in fatsoenlijke schoolgebouwen en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
​
Ik heb van dichtbij mogen ervaren voor welke uitdagingen zowel de vluchtelingen als de gemeenten in Nederland komen te staan bij de huisvesting van statushouders. Het eerste probleem is het vinden van een geschikte en betaalbare woning. Veel gemeenten, zeker in de randstad, hebben al genoeg problemen met het bieden van huisvesting aan de woningzoekenden die al jaren op lange wachtlijsten staan.
De statushouder voert die druk nog eens extra op en krijgt, vaak met voorrang, een woning toegewezen. Hoewel er weinig Nederlanders zijn die vinden dat je vluchtelingen niet moet helpen, is er toch veel onvrede over dit beleid.
​
Bijkomend probleem is dat iedere gemeente weer net even anders omgaat met de huisvesting van statushouders, waardoor er, zeer begrijpelijk, ook veel onvrede is bij de statushouders zelf. In de ene gemeente krijgt een statushouder direct een leuk appartement toegewezen terwijl de statushouder in een andere gemeente een tijdelijke voorziening krijgt aangeboden bestaand uit een kleine kamer of met twee of drie mensen in één huis. Statushouders ontmoeten elkaar op verschillende plekken en constateren dit fenomeen en niet alleen op het gebied van huisvesting maar ook bij scholing, inburgering, werk vinden, et cetera.
​
Vrijzinnig Democratisch Bloemendaal roept, onder leiding van het VNG de Nederlandse gemeenten op, de vluchtelingenproblematiek terug te geven aan de Rijksoverheid die dat probleem dan met de provincies mag gaan oplossen. Nu onze Nederlandse koeien nauwelijks meer in de wei staan kunnen we prima in iedere provincie een aantal aaneengesloten weilanden onteigenen en voor statushouders woningen en voorzieningen bouwen waar zij in vijf jaar (indien terugkeer naar het land van herkomst niet mogelijk blijkt) kunnen worden klaargestoomd teneinde als volwaardig en volleerd burger in te schuiven in onze samenleving.
​
Dit biedt niet alleen de nodige veiligheid voor deze totaal ontheemde mensen, die zich in een vreemd land met een totaal vreemde cultuur, moeten zien te hervinden. Het vergroot ook nog eens de kans op een succesvolle en bevredigende integratie in onze samenleving, waar alle betrokkenen vrede mee hebben.
​
​
​
​