top of page

Wie mij kent, weet dat ik lang van stof kan zijn. Poëzie is mijn nieuwste uitdaging: zoveel mogelijk zeggen in zo min mogelijk woorden. Dichter des Vaderlands zal ik waarschijnlijk nooit meer worden, maar het zijn fijne oefeningen. Veel schrijf- en naleesplezier beleef ik altijd met het schrijven van de jaarlijkse sinterklaasgedichten, maar poëzie is toch echt een andere tak van sport. Op deze pagina mijn eerste brouwsels, waaronder één zelfs uit 2014. Hopelijk volgen er meer...althans, die ik durf te publiceren...

 21 april 2021

Nieuw Licht



De eenzaamheid voorbij
Iedere dag een nieuw begin

Bevrijd van alle angst

 

Opgegeven hoop

Of eindelijk berust

Nooit meer alleen

 

Oude pijnen zijn verdwenen

De wonden geheeld

Voor het eerst voel je je vrij

 

De nacht voelt niet meer donker

De dagen niet te lang

Niets meer onopgemerkt

 

Is de strijd beslecht

Of domweg opgegeven

Wat doet het er nog toe

 

Onverwacht en onvoorzien

Net op tijd of nooit te laat

Nieuw licht...voor wie het ziet

​

​

​

​

​

​

​

 23 april 2021

Oud

 

Machteloos luisteren

Het haperend brein

De onvindbare woorden

 

Machteloos praten
De verbinding verbroken
En telkens opnieuw

 

Machteloos helpen
Het gaat niet meer
Hoe graag ze ook wil

 

Machteloos toekijken

Steeds leger de blik
Iedere dag, een beetje meer

 

Machteloos huilen
Gevoelens van pijn
Bij haar, bij mij

 

Machteloos schreeuwen
Niemand die haar hoort
De wanhoop nabij

 

Machteloos oud

​

​

​

​

4 september 2014

Onvoorwaardelijk



Uit je cocon bevrijd
Door het leven, door de dagen,
Zonder je ook maar af te vragen
Waarheen dit alles leidt


Tot in de krochten van de nacht
Moet jij dansen op de bar
Niemand die er op je wacht


Je voelt je licht, je voelt je goed
Als een vlinder in de lucht
Jij mooie, pure, zoete vrucht
Je droomt je dromen en niets moet


Maar er is één die jou echt ziet
Er is één die jou echt hoort
Je angst, je pijn en je verdriet


Hij maakt zich los, hij moet weer door
Zijn koers verlegd, de zeilen strak
Een blik vooruit,  een volgend rak
Zijn lege hart vindt geen gehoor


Als een zwerver door de nacht
Zo koud, zo moe, zo onbestemd
Want tevergeefs…maar toch….hij wacht..

​

​

​

​

bottom of page