Wie mij kent, weet dat ik lang van stof kan zijn. Poëzie is mijn nieuwste uitdaging: zoveel mogelijk zeggen in zo min mogelijk woorden. Dichter des Vaderlands zal ik waarschijnlijk nooit meer worden, maar het zijn fijne oefeningen. Veel schrijf- en naleesplezier beleef ik altijd met het schrijven van de jaarlijkse sinterklaasgedichten, maar poëzie is toch echt een andere tak van sport. Op deze pagina mijn eerste brouwsels, waaronder één zelfs uit 2014. Hopelijk volgen er meer...althans, die ik durf te publiceren...
Liefde
Liefde komt, liefde gaat,
Liefde breekt en liefde maakt.
Liefde groeit en liefde slijt,
Liefde hoop en liefde spijt.
Liefde geeft, liefde neemt,
Liefde mooi en liefde vreemd,
Liefde nee en liefde ja,
Liefde waar ik ga en sta.
Liefde is er overal,
Liefde hoogmoed, liefde val.
Liefde voedt en liefde troost,
Liefde aait en liefde voost.
Liefde zoekt en liefde vindt,
Liefde die je zo verblindt.
Liefde kalm en explosief,
Liefde, liefste, liever, lief.
Onvoorwaardelijk
Uit je cocon bevrijd
Door het leven, door de dagen,
Zonder je ook maar af te vragen
Waarheen dit alles leidt
Tot in de krochten van de nacht
Moet jij dansen op de bar
Niemand die er op je wacht
Je voelt je licht, je voelt je goed
Als een vlinder in de lucht
Jij mooie, pure, zoete vrucht
Je droomt je dromen en niets moet
Maar er is één die jou echt ziet
Er is één die jou echt hoort
Je angst, je pijn en je verdriet
Hij maakt zich los, hij moet weer door
Zijn koers verlegd, de zeilen strak
Een blik vooruit, een volgend rak
Zijn lege hart vindt geen gehoor
Als een zwerver door de nacht
Zo koud, zo moe, zo onbestemd
Want tevergeefs…maar toch….hij wacht..
Nieuw Licht
De eenzaamheid voorbij
Iedere dag een nieuw begin
Bevrijd van alle angst
Opgegeven hoop
Of eindelijk berust
Nooit meer alleen
Oude pijnen zijn verdwenen
De wonden geheeld
Voor het eerst voel je je vrij
De nacht voelt niet meer donker
De dagen niet te lang
Niets meer onopgemerkt
Is de strijd beslecht
Of domweg opgegeven
Wat doet het er nog toe
Onverwacht en onvoorzien
Net op tijd of nooit te laat
Nieuw licht...voor wie het ziet
Oud
Machteloos luisteren
Het haperend brein
De onvindbare woorden
Machteloos praten
De verbinding verbroken
En telkens opnieuw
Machteloos helpen
Het gaat niet meer
Hoe graag ze ook wil
Machteloos toekijken
Steeds leger de blik
Iedere dag, een beetje meer
Machteloos huilen
Gevoelens van pijn
Bij haar, bij mij
Machteloos schreeuwen
Niemand die haar hoort
De wanhoop nabij
Machteloos oud