Inmiddels heeft de Gemeente Bloemendaal een aardige status verworven als het gaat om de opvang en begeleiding van vluchtelingen. Even dreigde het verkeerd te gaan door een miscalculatie én moest onze wethouder even een duwtje in de goede richting krijgen…maar nu ligt er wederom een mooi plan voor een woonproject voor een grote groep statushouders, langs de westelijke randweg (WR1).
 

Ook dit plan is tot stand gekomen in een publiek – private samenwerking en mogen we rekenen op een mooi en goed begeleid woonproject waar jonge statushouders en jonge Nederlanders met elkaar samenwonen en samenleven. Uiteraard is er, wederom, wat weerstand uit de buurt. In eerste instantie natuurlijk om de nieuwbouw in hun ‘achtertuin’ en de gevreesde waardevermindering van hun huizen. Ook de angst voor onrust en excessen steekt weer de kop op, ondanks alle successen en positieve ervaringen uit het eerdere woonproject voor statushouders in Bloemendaal, op Landgoed Dennenheuvel en ook met de opvang van asielzoekers op het PZ terrein in de jaren ’90.
 

Wat is het toch jammer dat negatief en slecht nieuws méér en eerder doordringt bij de mensen, dan alles dat goed gaat. Door de ervaringen die ik de afgelopen vier jaar heb opgedaan met het wonen, leven en werken met statushouders heb ik gemerkt, en vergeef me mijn enigszins cynische ondertoon, dat statushouders nét gewone mensen zijn. Mensen met menselijke behoeften zoals behoefte aan rust en veiligheid, zekerheid, behoefte aan familie en vrienden, behoefte aan een opleiding of werk, behoefte aan een gezin en kinderen, behoefte aan warmte en genegenheid, een dak boven hun hoofd, een volle ijskast…en…aan een TV…
 

Ook bij dit project is onze verwachting dat iedereen die nu met angst en beven de komst van de statushouders afwacht, ze straks in hun armen zal sluiten en ze met van alles en nog wat bij zal staan, zal helpen als vrijwilliger, als taalmaatje, als activiteitenbegeleider of gewoon door zijn of haar oude, nog bruikbare huisraad of kleding te schenken!