Herfst

9 november 2025 - Ik ben er uit. De herfst is het allermooiste jaargetijde. Ik geniet enorm van al die verschillende tinten groen, geel, oranjerood en bruin. Het is ook het enige jaargetijde waarin de regen me niet deert. Warme wandellaarzen, bodywarmer en wax coat aan, hoed op en lekker met de honden het bos in of het strand op ... de elementen trotseren. Als beloning natuurlijk cappuccino met appeltaart of port met oude kaas, afhankelijk van het moment van de dag.

Zou het te maken hebben met het feit dat ik zelf in de herfst van mijn leven ben aanbeland en dit misschien wel de mooiste tijd van mijn leven vind? Ik mag absoluut niet klagen over hoe mijn leven tot nu toe is gelopen, maar ik merk dat ik deze levensfase erg prettig vind. Ik mag mezelf nog lang niet 'oud' noemen - voor zover dat leeftijdsgebonden is - maar ik ben ook niet meer jong en zou dat ook niet meer willen zijn. Laten we het houden op 'jong belegen'. Ik heb mezelf aardig door mijn midlifecrisis heen geworsteld, merk dat ik meer en meer rust vind en steeds beter begrijp waar het nu in het leven wél en waar het niet om draait. Ik ben steeds minder 'boos' en hoef niet meer alles te begrijpen.

Tijd voor het schrijven van een zelfhulpboek?? Nee, ik ben ervan overtuigd dat iedereen zijn eigen weg moet vinden in het leven en zich zo min mogelijk moet laten beïnvloeden door al die guru's, coaches, influencers en andere mindfuckers.

Het lijkt ook de tijd van acceptatie. Acceptatie dat het leven een aaneenschakeling is van ups and downs en dat dit het leven juist interessant maakt en waard om geleefd te worden. Het is ook een tijd van zelfacceptatie. Ik mag er zijn, hoef niet perfect te zijn en zeker niet meer aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Ik hoef zelfs niet meer aan mijn eigen verwachtingen te voldoen, voor zover die écht van mezelf waren.

Ik zit, terwijl ik dit schrijf, inmiddels in mijn favoriete strandpaviljoen voor die koffie+. Het aantal baby's en kinderen dat ik aan me voorbij heb zien trekken is niet meer op één hand te tellen. Het enige dat ik kan denken is hoe hun leven de komende 50 jaar in het teken zal staan van 'leren', om in de aansluitende fase vooral bezig te zijn met 'afleren'.

Zou ik dan in deze fase van mijn leven al het antwoord gevonden hebben op die allesomvattende vraag over de 'zin van het leven' waar veel mensen hun hele leven mee worstelen? Voor mij staat het in elk geval als een paal boven water. Hoe meer ik mezelf losmaak van alle 'onzin', hoe meer ik leef en geniet. Vandaag geniet ik met volle teugen van de herfst en hoop dat de winter nog even op zich zal laten wachten.