Mijn politieke leven begon eigenlijk toen ik 18 jaar oud was, 30 jaar geleden, maar ik was daarvóór ook altijd wel geïnteresseerd in politiek. Tijdens de geschiedenislessen op school kon ik het niet laten om zo af en toe een knuppeltje in het hoenderhok te gooien, tijdens discussies over politieke zaken.
Ik deed dat toen het liefst samen met mijn klasgenoot en goede vriend Matthijs. Hij punker, dus links....ik kakker, dus rechts. Het allerleukste vonden we het, als we gaandeweg zo'n discussie steeds meer elkaars standpunten gingen verdedigen en overnemen totdat we uiteindelijk allebei aan de andere kant uitkwamen. De verwarring bij onze klasgenoten leidde tot vermaak van onze docent, die ons spelletje door had.
Ik werd lid van de VVD en ging in het lokale bestuur van de afdeling in de gemeente waar ik toen woonde met mijn ouders. Thuis werd op zich niet veel over politiek gesproken, maar discussiëren tijdens het avondeten konden wij als de besten. Onze discussies gingen er vaak zeer heftig aan toe. Als jongste van het gezin legde ik het vaak af tegen mijn twee grote broers. Tijdens de afwas waren we dat allemaal allang al weer vergeten en hadden we weer de grootste lol met elkaar. In de jaren dat we vriendinnetjes mee naar huis namen, moesten we dat telkens aan hen uitleggen. Zij: "Maar....jullie hadden toch net ruzie?" Wij: "Ruzie?? Nee hoor, we hadden 'gewoon' een discussie!"
De lokale politiek behelsde in onze gemeente niet veel. Over veel meer dan de aanleg van een fietspad tussen de twee dorpen, die er nu na 30 jaar nog steeds niet ligt, ging het niet. Onze buurvrouw was wethouder, maar ik was nog zó onervaren dat ik niet of nauwelijks wist wat dat nu precies inhield. Ik heb me in die jaren vooral verdiept in het liberalisme, waartoe ik me tóen het meest voelde aangetrokken.
Daarna volgden de jaren van studeren in Amsterdam en verdwenen mijn politieke ambities naar de achtergrond. Het was muziek, muziek en nog eens muziek. Ik werd nog wel vicevoorzitter van de medezeggenschapsraad van het conservatorium en heb een poging ondernomen een leerlingenraad op te richten, maar politieker dan dat werd het niet.
Het duurde tot 2002 voordat ik me weer eens vertoonde op een ledenvergadering van de VVD, in Amsterdam. Ik raakte in een zeer geanimeerd gesprek met Frits Huffnagel, die toen fractievoorzitter was van de VVD in de gemeenteraad. Dit gesprek inspireerde me om weer eens echt actief te worden. Voor ik er erg in had zat ik in het bestuur van de Afdeling Amsterdam Centrum en deed ik weer volop mee. We waren een compleet nieuw bestuur en hadden grote ambities om deze afdeling nieuw elan te geven en bij de volgende verkiezingen de grootste partij te worden in Amsterdam Centrum. We hadden reuze vernieuwende ideeën, althans...dat vonden we zelf, over een permanente campagne, zochten fanatiek de burger op, op straat, op de markt, bij inspraakavonden en wierven leden alsof het een lust was.
In 2005 had men bedacht dat ik mij maar kandidaat moest gaan stellen voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2006, voor de deelraad Centrum. Ik schreef mee aan het VVD verkiezingsprogramma voor stadsdeel Centrum en in de campagnetijd...de leukste tijd...was het spitsroede lopen. Onze 'roze kroegen' tocht is me nog het meest bijgebleven.....we werden de grootste partij in het centrum!
Zó werd ik voor het eerst echt 'politicus'. Mark Doorn, deelraadslid Stadsdeel Amsterdam Centrum voor de VVD. Ik had in mijn portefeuille onder meer cultuur, onderwijs en sport. Mijn visie op sport kwam niet veel verder dan mijn wens om een jachthaven aan te leggen in ons stadsdeel. Watersport is tenslotte ook een sport! Inmiddels is die jachthaven er gekomen, wat ik overigens niet zie als míjn verdienste.
Niet lang na die verkiezingen trad Jozias van Aartsen af als fractievoorzitter van de VVD in de Tweede Kamer. Na zijn aftreden werd er een referendum uitgeschreven onder alle leden van de partij, op zoek naar een nieuwe partijleider. Er meldden zich drie kandidaten. De twee hoofdrolspelers van dit referendum waren natuurlijk Mark Rutte en Rita Verdonk. Gek genoeg werd deze kandidaatstellingsstrijd een Amsterdams 'feestje'. Er werd door beide kandidaten een eigen campagneteam samengesteld, die aan beide kanten geleid werd door prominente Amsterdamse VVD'ers en heel Nederland kon mee smullen hoe hier oude Amsterdamse rekeningen werden vereffend. De uitslagenavond werd ook in Amsterdam gehouden, in het Okura Hotel. Een avond die ik niet snel zal vergeten.
Ik had me aangesloten bij het Rita Verdonk 'kamp' en werd ook nog medeoprichter en bestuurslid van de Stichting Stem Rita. Mij leek een frisse wind door de, toch wat verstokte, VVD geen gek idee. We weten allemaal hoe dat is gelopen en Mark won...ternauwernood. Ook bij de oprichting van Trots op Nederland was ik nauw betrokken en heb als lid van het kernteam in die jaren hard gewerkt aan de oprichting van zoveel mogelijk lokale afdelingen voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2010. Uiteindelijk deden wij, als nieuwe partij, mee in bijna 40 Nederlandse gemeenten. Daar ben ik nog altijd wel een beetje trots op.
Ik was inmiddels getrouwd, door Rita Verdonk overigens. Zij had zich voor de gelegenheid speciaal laten beëdigen als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. We hadden een duur huis gekocht en een prachtige zoon gekregen. Niet lang na de verkiezingen ben ik mijn aandacht weer gaan verleggen naar het muziekleven en Het Bethanienklooster, toentertijd mijn mooie paleisje op de Amsterdamse Wallen.
In de jaren vanaf 2014 stortte mijn hele wereld in en moest ik mijn leven opnieuw gaan opbouwen. In 2016 verruilde ik mijn Amsterdamse leven voor een leven in Bloemendaal. Mijn 'sabattical years', zoals ik ze ben gaan noemen. Hier wilde ik mijn leven gaan heroprichten. Begin 2017 meldde ik me aan om stemmen te gaan tellen bij de Tweede Kamerverkiezingen van maart. Ik maakte kennis met de voorzitter één van de stembureaus. In juni van dit zelfde jaar raakte ik, tijdens de Amsterdamse Haringpartij op roeivereniging "De Hoop" in Amsterdam, per toeval in gesprek met Benno Dinkelaar.
Laten deze beide heren nu hier in Bloemendaal in 2015 de Vrijzinnig Democratische Bond hebben heropgericht. Deze oude links-liberale partij, opgericht in 1901, was ruim 40 jaar vertegenwoordigd in de Staten-Generaal. De VDB ging uit van een democratisch staatsbestel waarin burgers grotere zeggenschap dienden te krijgen. Zij was voorstander van het persoonlijke eigendomsrecht, maar vond dat de overheid zo nodig moest kunnen ingrijpen in het economisch leven. Bedrijven die een monopolie bezaten dienden in staatsbezit te komen.
De heren spraken af mij te benaderen om mee te denken en te doen met de eerste lokale afdeling, in Bloemendaal, in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2018. Zeer aangename gesprekken volgden en ik kon me zeer goed vinden in het gedachtegoed van de VDB. Kennelijk was ik in de loop der jaren wat wilde haren kwijtgeraakt en in mijn denken wat opgeschoven naar links. Ik geloof overigens steeds minder in het oude links-rechts denken en vind dat we op een veel pragmatischer manier moeten kijken naar de problemen in Nederland.
In maart 2018 werd ik beëdigd als raadslid in de gemeente Bloemendaal. Mijn oude politieke vrienden hebben mij wel drie keer gevraagd of ik zeker wist of ik echt wel in Bloemendaal de politiek in wilde. Inmiddels zijn we nu een halfjaar verder en begrijp ik een beetje was zij toen bedoelden. Nu hou ik van een uitdaging en heb ik mijn ambitie om een bijdrage te leveren aan wat bestuurlijke rust in deze prachtige gemeente niet onder stoelen of banken gestoken.
De afgelopen week was het weer een volle politieke week, met naast een fractievergadering en drie commissievergaderingen, een bijeenkomst met de werkgroep bestuurlijke vernieuwing, een bijeenkomst met alle fractievoorzitters en twee belangrijke meetings met de werkgeverscommissie en de griffie. Zoals u leest zit ik weer helemaal in het politieke zadel. Ik heb het gemist en geniet er met volle teugen van. Aanstaande maandag komen we als partij samen en gaan we werken aan ons beginselprogramma en nadenken over de toekomst.
Maar eerst ga ik morgen genieten van de welverdiende zondagsrust....to be continued !