Dan toch maar eens een stukje over die wat merkwaardige politieke correctheid in Nederland, zonder daar nu enig oordeel over te vellen, want stel je voor! En nee, dit is geen stukje om Nederland nu eens goed de oren te wassen of om te choqueren en voor de Zwarte Pieten discussie heb ik al helemaal geen tijd. Ik wil gewoon eens mijn verbazing uitspreken over waar we met zijn allen naartoe zijn gegroeid en wil natuurlijk wel dat iedereen daar nog eens goed over gaat nadenken. Ik vond dat we ooit dapperder en vooral leuker waren. Ik voel me tegenwoordig al slecht en fout als ik door de Coentunnel rijd en hopeloos schuldig als ik niet even een blokje om doe en de veel minder 'beladen' Zeeburgertunnel neem.
Begrijp me niet verkeerd. Ik vind dat alles ter discussie gesteld mag worden en houd van een stevig debat. De vraag is alleen of al deze oeverloze discussies - sinds de naamswijziging van de negerzoen - ons mensjes nu dichter bij elkaar heeft gebracht of dat er juist veel meer verwijdering is ontstaan. De vraag stellen is hem natuurlijk beantwoorden. Inmiddels lijken we het doel, onszelf meer met elkaar te willen verbinden, volledig uit het oog verloren te zijn en zoals Nietzsche zei: "Het vergeten van het doel is de meest voorkomende vorm van domheid." Dit is nu de derde en, ik beloof, de laatste keer dat ik deze quote in mijn stukjes aan zal halen.
Ik vraag me overigens af of Facebook dit stukje wel zal accepteren vanwege de titel. Tijdens een kortstondige discussie op Facebook over humor en Youp van 't Hek, merkte ik dat mijn reacties én die van degene met wie ik de discussie aan het voeren was, plots verdwenen waren. Er was volgens Facebook een fout opgetreden en dat zouden ze zo snel mogelijk oplossen. Het laat zich raden waar de discussie over ging en dat vond mijnheer Facebook kennelijk niet oké.
Maar goed, humor is wel een aardig beginpunt van dit stukje. Zoals ik ook in mijn eerste reactie in bovengenoemde Facebookdiscussie schreef, vind ik dat je in principe over alles grappen moet kunnen maken. Humor werkt erg ontwapenend en plaatst zaken vaak veel beter en sneller in het juiste perspectief. Samen ergens over lachen werkt louterend en zal ons eerder verzachten en verbinden dan de gemiddelde kansloze discussie waarin we vooral de tegenstellingen willen benadrukken. De man die reageerde vond dit een slap verhaal, want..."als we elkaar als gelijkwaardig zouden gaan zien, zouden bepaalde grappen ineens niet meer zo leuk zijn." Los van het feit dat ik echt niet begreep wat hij hier nu precies mee bedoelde, maar humor laat zich niet in politieke correctheid vangen. We kunnen een andere smaak hebben, ik ben ook geen groot fan van Youp, maar smaken verschillen nu eenmaal.
Als 'minderheid' voelt hij zich nog altijd zeer ongemakkelijk in onze samenleving. Op de suggestie om eens op te houden zichzelf als minderheid te beschouwen kwam geen antwoord. Maar hier ligt natuurlijk wel het probleem. Ook ik ben op een bepaalde manier een minderheid, behoor tot een bevolkingsgroep van nog geen 2% van de wereldbevolking en ondervind iedere dag de problemen van mijn 'handicap'. Toch weet ik mij al bijna 50 jaar staande te houden in een wereld die mij vaak niet begrijpt....letterlijk....vaak niet begrijpt. Ik kan me daar blijvend druk om maken, maar veranderen doe ik het toch niet. Ik heb dus maar gewoon geaccepteerd dat ik anders ben, vaar mijn eigen koers en omring me vooral met mensen met wie ik het wél kan.
Ik begrijp dat het vandaag Paarse Vrijdag is. Het getuigt wel weer van gevoel voor humor om zo'n dag uit te roepen op de 11e. Hoeveel speciale dagen hebben we nog nodig om aandacht te vragen voor welk maatschappelijk thema dan ook, voordat we gaan inzien dat we hier met ruim 7,5 miljard unieke exemplaren rondlopen die allemaal op hun eigen manier 'anders' en 'raar' zijn. Mijn familie is ooit katholiek moeten worden, om maar niet onthoofd te worden, te mogen studeren en een fatsoenlijke positie in de maatschappij te kunnen innemen. Denk je dat dit een pretje was? Hoogtijd dat de Fransen eens hun excuses aan mij gaan aanbieden!! Met ons een straatnaam geven in La Rochelle kun je dat allemaal echt niet goedmaken.
Alle gekheid op een stokje. Langs deze weg roep ik, juist vandaag, eenieder die zich anders voelt dan een ander, om wat voor reden dan ook, vooral op om te werken aan zelfacceptatie, zelfliefde, de ruimte in te nemen die hij/zij (en alles dat daar tussen in zit) nodig heeft en ook een ander die ruimte te gunnen, uit die slachtofferrol te stappen, wat eelt op de ziel te kweken en bezig te blijven met het ontwikkelen van een gezond gevoel voor humor!