top of page
  • Podbean
  • Buy me a coffee
  • Facebook Social Icon
Search

Panem et circenses

Writer: Mark DoornMark Doorn

Updated: Feb 5, 2024

"Vroeger verkochten we onze stem aan niemand. Al een hele tijd heeft het volk de macht afgestaan. Het volk benoemde vroeger militaire bevelhebbers, hoge ambtenaren, legioenen, alles. Nu beperkt het volk zichzelf en hoopt alleen nog op twee zaken: brood en spelen."


Juvenalis verwijst naar de praktijk om gratis graan uit te delen onder de Romeinse burgers, wat begon onder Gaius Sempronius Gracchus (123 v. Chr.) en ook naar de praktijk om dure gladiatorengevechten te organiseren.

Ruim 2000 jaar later moeten we het, onder het strenge coronabeleid, even doen zonder brood en spelen. Oké, veel winkels zijn nog open, zelfs een bosje verse tulpen is nog wel te krijgen, maar het uitgaansleven licht plat. Ik wil weer lekker eten in dat nieuwe restaurantje of bij mijn favoriete strandtent bij de haard zitten met warme koffie en vers appelgebak. Die coffee to go is prima hoor, maar het is niet de real deal. Het volk wordt narrig, chagrijnig en kort aangebonden, en sinds de avondklok zelfs agressief en eigenlijk gewoon gek.


Misschien is het te gemakkelijk om dit te wijten aan ons hedendaags verwende gedrag, moeten we één seconde langer nadenken en gewoon zien dat dit van alle tijden is. Zelfs onder de meest erbarmelijke omstandigheden heeft men altijd toch nog gewoon behoefte gehad aan vertier. Tegen al mijn vrienden in de kunst- en cultuursector moet ik zeggen dat dit allemaal eigenlijk heel goed nieuws is. Waar we tot voor kort met hand en tand ons subsidiebeleid moesten verdedigen, merken de mensen nu eens even goed wat het is om te moeten leven zónder. Ik hou het nog wel even vol hoor, met YouTube, Netflix en Spotify....maar ik wil weer naar een echt concert, het theater, een festival of naar een museum. Draai die subsidiekraan maar vast open!!


Op TV kunnen we nog wel het schaatsen zien of naar voetbal kijken, maar we willen weer de arena's in, om 'live' met elkaar onze eigen schaatsers de wereldbekers te zien veroveren of om ons voetbalteam te supporten. We willen de ijsmeesters op de Friese sloten zien staan om te kijken of een Elfstedentocht er misschien in zit. We willen straks gewoon weer carnaval vieren en Koningsdag. We willen van de zomer naar de camping in Zuid-Frankrijk en zelfs massaal met de kinderen naar de Efteling.


Ik heb mijn leven zo ingericht dat ik nog redelijk alles kan dat ik ook vóór die tijd kon. Ik kan nog steeds een heerlijke wandeling maken met hond en kind, golfen met mijn beste vriend, muziek maken met mijn beste vriendin, een stukje schrijven, of lekker koken voor mijn oude moedertje, die nu alweer bijna een jaar bij me woont. Mijn raadswerk doen we online, zo goed en zo kwaad als dat gaat en ook voor mijn huismeesterstaken op het landgoed hoef ik de deur niet uit. Mijn spulletjes koop ik online en een aantal goede boeken heb ik ook nog wel liggen.


En toch, toch voel ik het ook...de beperkingen. Ik ben er nuchter onder en pas me, op Darwinistische wijze, aan, maar ik voel het wel! Ooit ging ik met mijn toenmalige vriendinnetje een weekje naar Schiermonnikoog, midden in de winter....even weg uit de drukke stad. Na drie avonden in ons primitieve, pittoreske huisje, zonder verwarming (maar mét open haard), sloeg de verveling toe. Thuis gingen we eigenlijk vrij weinig naar theater. We waren beiden musici en als we zelf niet hoefden op te treden waren we meestal gewoon thuis. We hebben op Schier alle lokale suffertjes doorgespit tot we dat ene toneelstuk zagen, in het lokale dorpshuis....tien kilometer fietsen, door de snijdende kou. Maar....we gingen!!


Het was een slecht toneelstuk, gespeeld door twee GTST acteurs die vonden dat ze ook écht konden acteren. De hele lokale bevolking was uitgelopen om dit te aanschouwen. Alle notabelen van het dorp gaven acte de presence: de schout en de schepenen, de hoofdmeester, maar ook de lokale middenstand....en dus wij twee....die er in Amsterdam nooit over zouden hebben nagedacht om hier een kaartje voor te kopen. Hoe was het ook weer, "honger maakt rauwe bonen zoet"?

De rest van de week hebben we, voor straf, rauwe bonen gegeten.


Beste mensen, houd moed!!! Er komen betere tijden aan en dan kunnen we weer lekker zeuren dat we teveel belasting betalen, naar de nieuwste show van Hans Teeuwen of Brigitte Kaandorp, naar een mooi concert van Het Concertgebouworkest of De Dijk, of naar een spannende wedstrijd van Ajax of Feyenoord, met een goed glas wijn of een lekker koud biertje na afloop in de kroeg!!

 
 
 

Comments


SIGN UP AND STAY UPDATED!

© 2019 by DaPonte Communications / foto's Mark: Hilde de Wolf

bottom of page