vakantie !!

Daar leef je dan het hele jaar naar toe, met het hele gezin...genieten van de vrije weken. Het hele jaar hard gewerkt....of...in elk geval...gewerkt. Nu gaan we twee, sommigen drie, weken écht even genieten.

We flikkeren ons hele hebben en houwen in de auto, aanhanger, caravan, boot of camper en we trekken er en masse op uit. Ook op Schiphol is het een komen en gaan van mensen die, al dan niet all inclusive, naar één of ander resort gaan of net zijn geweest, in een land met 'zon-garantie'...

Nu beschouw ik mijn hele leven als één grote vakantie. Ik geniet iedere dag van alles dat ik doe en ik woon ook nog eens in een gebied waar je volop vakantie kunt vieren op loopafstand van mijn huis. Toch ga ook ík, zei de gek, ieder jaar even weg...change of scene...heel belangrijk en nuttig!

De vakanties is mijn jeugd hebben zich grotendeels in Nederland afgespeeld. We zijn wel enkele malen naar Frankrijk en Italië geweest maar toch bleef Nederland ons favoriete vakantieland. De meeste vakanties in mijn jeugd draaide om zeilen. Mijn vader is zeilend opgegroeid en hij heeft de passie voor de watersport op ons overgebracht.

Mijn eigen vakanties, toen ik eenmaal de leeftijd had bereikt dat ik niet meer met mijn ouders op vakantie ging, begonnen ook in Friesland, op de zeilschool. Samen met mijn beste vriend heb ik aardig huisgehouden op de verschillende accommodaties van zeilschool Vinea. Met grote regelmaat kom ik nog steeds oud 'Vineasten' tegen in mijn leven en als wij over dat verleden beginnen te praten, wordt het meestal erg laat. Zelfs mijn compagnon en haar man zijn oud Vineasten, en daardoor kennen we veel dezelfde mensen. Ook als raadslid in Bloemendaal praat ik regelmatig met een collega raadslid over ons gezamenlijke Vinea verleden. Je begint daar als deelnemer en als het Vinea virus eenmaal is overgeslagen, eindig je als instructeur, schipper, kampleider of HvdH (intimi kennen die afkorting). Erwin en ik hebben jarenlang als kampleider het Vinea gevoel mogen overbrengen op onschuldige kinderen uit de gegoede burgerij (Wassenaar, Bloemendaal, Het Gooi etc.), die na een weekje kamp voor het leven 'verpest' zijn geraakt.

In mijn leven als partner / echtgenoot heb ik geprobeerd het zeilen op mijn wederhelften over te brengen. Helaas heb ik niet die vrouwen getroffen die deze passie op dezelfde manier deelden als ik. Het mooie daarvan was weer dat ik toch ook weer heel veel andere leuke vakanties heb gehad. Van bergwandelvakanties en skivakanties in Oostenrijk, stedentrips in Europa, Duitsland als vakantieland ontdekt, heel Frankrijk rondgereisd en heerlijke weken doorgebracht in prachtige gîtes en de evenaar gevoeld in Singapore.

Ook mijn andere passie, muziek, bracht mij zomers op mooie plekken. Met mijn orkestje waarmee we Catalaanse volksdansmuziek speelden, kwamen we om het jaar ruim drie weken in Spanje en bereisden en bespeelden we, vanuit een hostel in het prachtige Besalú en later vanuit een haciënda-achtig landhuis, de leukste stadjes en dorpjes en maakte ik ineens onderdeel uit van de Catalaanse, tikkeltje nationalistische, volkscultuur.

Jarenlang heb ik, samen met mijn vader, veel plezier gehad van zijn zeiljacht. Vanaf thuishaven Nieuwendam hebben we het Markermeer, het IJsselmeer, de Randmeren, heel Friesland, de Waddenzee én de Noordzee bevaren. Na zijn, veel te vroege, overlijden, erfde ik de boot en heb er nog jaren veel plezier van gehad met mijn eigen zoon en heb ik ook het zeilvirus op hem proberen over te brengen.

In 2016 verkocht ik uiteindelijk toch de boot. De kosten wogen niet meer op tegen het aantal zeiluren. Zeker niet door onze move naar Bloemendaal. Ik heb geen spijt van de verkoop maar ik sluit niet uit dat er ooit weer een boot komt. Onder aanvoering van mijn oudste broer heb ik toen een eerste poging gewaagd om het kamperen te ontdekken. Tent geleend, wat spullen aangeschaft en ik had natuurlijk nog de nodige inventaris van de boot. Ik hield mijn hart vast, maar was meteen verkocht. Nu had ik wel een hele grote tent en de nodige luxe georganiseerd, dus echt primitief was het niet, maar ik vond het leuker dan ik had verwacht.

Ik ontdekte een superleuke hondencamping in het prachtige Drenthe. Een kleine camping waar Woody gewoon mocht loslopen en waar alleen maar mensen met honden kwamen. Hier heerste een superleuke en ontspannen sfeer en ook de honden hadden het reuze naar hun zin. Mijn zoon genoot hier met volle teugen en we hebben aardig wat vrienden gemaakt die er jaarlijks terugkeren. Inmiddels heb ik mijn eigen tent aangeschaft en in de loop der jaren ook wat handige kampeergadgets. Ik leer (en koop) ieder jaar bij! Ook deze tent is groot, mensen verklaren mij voor gek, maar ik geniet er van. Dit jaar zit ik vijf weken in Drenthe en kan ik zelfs nog het nodige aan werk verzetten vanwege de goede internetverbinding. Mijn zoon is net een week geweest en komt er later nog twee. Nu even twee weken alle moeheid van het afgelopen jaar eruit laten komen, bijtanken en tijd nemen om weer wat blogjes te schrijven!

Geniet van de zomer!